- inmoderatus
- immŏdĕrātus ( inm- ), a, um, adj. [in-moderatus], without measure, measureless, immeasurable.I.Lit. (only poet. ): vides sublime, fusum, immoderatum aethera, unbounded (= immensum), Cic. poët. N. D. 2, 25, 65; Lucr. 1, 1013.—II.Trop., unrestrained, unbridled, excessive, immoderate (freq. and class.):1.
ipsum illum Aristotelis discipulum, superbum, crudelem, immoderatum fuisse,
Cic. Att. 13, 28, 3:homo et turbulentus,
id. Phil. 10, 11, 23:mulier,
id. Cael. 21, 53:immensae cupiditates, infinitae et immoderatae sunt,
Auct. Her. 2, 22, 34:intemperantia,
Cic. Ac. 1, 10, 39:quippe duos pro uno dominos acceptos, inmoderata, infinita potestate,
Liv. 3, 9, 4:res immoderata cupido est,
Ov. P. 4, 15, 31:motus animi, cum immoderatiores sunt, vitia fiunt,
Gell. 19, 12, 4:immoderatissimae luxuriae esse,
Suet. Ner. 51:immoderato potu et pastu pars animi obstupefacta,
Cic. Div. 1, 29, 60:ne immoderata aut angusta sit oratio,
id. Or. 58, 198: vox immoderatior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: tam immoderatae linguae fuit, unbridled, Suet. Vit. Luc.:tempestates,
Cic. Rosc. Am. 45, 131.—Hence, adv.: immŏdĕrātē.Lit.: without measure or rule:2.moveri immoderate et fortuitu,
Cic. Univ. 13:vox immoderate profusa,
id. N. D. 2, 59, 149:effunditur spiritus,
Quint. 11, 3, 63.—Trop., immoderately, extravagantly:vivere,
Cic. Univ. 12:jactari,
id. Div. 1, 29, 60:abuti nostra facilitate,
id. Fam. 12, 1, 2.— Comp.:ferre casum incommodorum tuorum,
Cic. Fam. 5, 16, 5.— Sup.:laetari,
Spart. Sev. 20.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.